Jan C. van der Heide

Lieve lezers en Jan ook,

De Gans die niet wilde worden gegeten

Er was eens een gans die dol was op koken. Iedere dag stond hij in zijn keukentje te roeren in potten en pannen, en te bakken in de oven. Hij maakte taarten met bessen, soep met worteltjes en heerlijke pannenkoeken. Iedereen in het bos kwam graag proeven van zijn gerechten.

Maar op een nacht kreeg de gans een vreemde droom. Hij droomde dat híjzelf op tafel stond, prachtig gebraden en gevuld met appels en kastanjes, klaar voor het kerstfeest. Hij schrok wakker, zijn veren stonden alle kanten op.

'Maar ik bén de kok, niet het gerecht!' riep hij ontdaan.

De volgende dag besloot de gans dat het zo niet verder kon. Als er met kerst gebraden gans op tafel moest komen, dan zou dat niet hij zijn! Dus ging hij op zoek naar een ander feestgerecht.

Na veel proberen en proeven ontdekte hij het perfecte idee: een gigantische kersttaart, zo groot als hijzelf, met lagen slagroom, fruit en sprankelende sterretjes van suiker bovenop. Hij nodigde alle dieren uit voor het feest.

En zo kwam het dat er die kerst geen gans op tafel stond, maar dat de gans zelf trots naast zijn reuzentaart stond. Iedereen at, lachte en was blij. En de gans? Die sliep die nacht heerlijk rustig, zonder nare dromen.

DagDag en ook de groeten van de vrije varkens in het wild, de sardientjes niet in blik en de vaste gasten van de kroeg: 'De levenslustige kalkoen'. De kalkoen-kroegafbeelding die altijd neuriet: 'ik heb een beter plan dan te verdwijnen in de pan', en de kroeggasten zingen dan het refrein in koor, 'en wij verzuipen niet in het glas... want we deden op tijd een plas..., genieten van het bier en de rest interesseert ons geen zier... en we heffen nogmaals het glas en alles bleef zoals het was..., behalve vrouwlief met deegrol voor de deur en vergelijkbaar gezeur...'
Gakje